نوشتاری به بهانه 12 فروردین
ابتدا مروری به واقعه 12 فروردین به عنوان مقدمه و سپس بیان جان مطلب
از دیدگاه سیاست اسلامی , برای تشکیل حکومت دینی , یکی مشروعیت و دیگری مقبولیت , بطوری که حاکمی که مشروعیت نداشته باشد , حکومت هر چقدر هم که عادل باشد , در زمره حکومتهای طاغوت خواهد بود . زیرا هدف از حکومت اسلامی چیزی است که بدون مشروعیت حاصل نمی وشود
اگر هم حاکم مشروع باشد ( یعنی یا امام معصوم باشد که بی واسطه برگزیده از طرف خداست یا نماینده خاص یا عام امام باشد , که با واسطه برگزیده از طرف خداوند خواهد بود ) ولی مقبولیت از طرف مردم نباشد وظیفه ای برای تشکیل حکومت نداشته , و نمی تواند و نباید به زور بر مردم حکومت کند .
امام خمینی رحمة الله علیه , خود
چون مجتهد جامع الشرائط بود , لذا مشروعیت تشکیل حکومت دینی را داشت , و از طرفی
چون , مردم با جان و دل و دادن خون و تحمل زندان و شکنجه خواستار حکومت دینی نیز
بودند , لذا شرط دوم حکومت دینی هم فراهم بود .
وگرنه اینگونه نبود که محمد رضا پهلوی
حکومت را به امام خمینی تعارف کرده باشد ,
بلکه این مردم بودند که با راهنمائی های امام خمینی قدس سره بنیان حکومت پهلوی را
بر انداختند .
لکن از آنجا که امام با آن دید
الهی خود , که نکند فردا تحریف گرانی بیایند و بگویند انقلابی شد و عده ای از جوّ موجود
سو استفاده کردند و سوار بر موج , حکومت را به دست گرفتند , لذا در اوج هیجان
اولیه انقلاب , امام خمینی با آن افق دید الهی , جو گیر این شرائط نشد و دستور به
برگزاری رفراندوم ( جمهوری اسلامی , آری
یا نه ) دادند .
این زمانی بود که شاید هیچ کس نه به فکرش می رسید و نه نیازی به این رفراندوم می
دید , لکن امام با این دستور دو کار انجام دادن:
1. تثبیت جمهوری اسلام نه یک کلمه بیش و نه یک کلمه کم
2. ثبت سند جمهوری اسلامی با رای 98 درصدی مردم
اما جان کلام
حکومت دینی یک فرق اساسی با سایر
حکومتهای بشری دارد , و آن اینکه در حکومتهای غیر دینی , خود حکومت کردن توسط عده
ای هدف است , یعنی هدف حاکمان حکومت بر مردم است , لذا اگر هم در راه رفاه و آسایش
مردم , برنامه ریزی و اقدامی می کنند در صدد جلب رضایت مردم برای ثبوت حکومت
خودشان است ( مثل حکومتهای انتخاباتی ) .
بطوری که اگر راهی غیر از جلب رضایت مردم داشتند , مثلا می توانستند به زور متوسل
شوند ( مثل حکومت های دیکتاتوری ) و بر مردم به زور حکومت کنند , حتما این راه را
انتخاب می کردند , زیرا زحمت جوابگویی و خدمت و ... که در حکومت انتخابای هست را
ندارد.
اما در حکومت دینی , حکومت خودش
بنفسه هدف نیست , بلکه هدف ایجاد جامعه ای دینی برای رشد و کمال انسانها و رساندن
جامعه و فرد به سعادت واقعی است که بالطبع
آسایش و آرامش دنیایی هم در سایه چنین حکومتی خود به خود حاصل می شود .
از همین دیدگاه است که امیرالمومنین علیه السلام می فرماید[1]
: « والله لدنیاکم هذه اهون فی عینی
من عراق خنزیر فی ید مجذوم »
یعنی : قسم به خدا که این دنیای شما بی بهاتر و بی ارزش تر است
در نزد من ، از استخوان خوکی در دست فرد مبتلا به بیماری جذام.
لذا با این دیدگاه , و برای رسیدن به حکومتی اینچنینی حتما و حتما باید آحاد مردم شرکت داشته باشند ,
و طوری باشد که خود مردم در سرنوشت خودشان سهیم باشند و نتیجه انتخاب خود را خودشان حس کنند بطوری که خودشان با تمام وجود احساس کنند که اگر شخص لایقی را انتخاب می کنند ، نتیجه اش رفاه و آسایش خودشان است و بالعکس...
فلذا به همین خاطر است که با تمام کارشکنی های بنی صدر و عدم لیاقتش چه در اداره کشور و چه در اداره جنگ هیچ گاه امام خمینی قدس سره با اینکه می توانست عزل اش کند ، اقدام به این کار نکرد ، تا اینکه نمایندگان مجلس ، یعنی منتخبان خود مردم ، رای به عدم کفایت بنی صدر دادند.
بخلاف دیدگاهی که در همین حکومت
اسلامی و بعضا درکنار امام خمینی قدس سره بودند که قائل به این نوع تئوری حکومت
دینی نبودند , لذا اینها در انتخابات هم دوست داشتند که کمترین شرکت در انتخابات
وجود داشته باشد , چرا ؟
چون می خواستند , با انتخابات کمتر , و عدم مشارکت مردم , خودشان آن کس را که می
خواهند از صندوق بیرون بیاورند . که در
انتخابات 88 فقط علنی شد و گرنه به فرمایش مقام معظم رهبری در نوروز 96 در مشهد
مقدس : در همه انتخابات بودند کسانی که می خواستند در انتخاب مردم دست ببرند و فقط
در سال 88 پرده از نقاب انداختند و عریان و صحنه آمدند , که به در ذیل به عین کلام
رهبر انقلاب بسنده می کنم :
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با اشاره به تلاش برخی برای شکستن نتیجه‌ی رأی مردم در انتخابات سال‌های ۷۶، ۸۴، ۸۸ و ۹۲ افزودند: به‌جز سال ۸۸ که برخی با اردوکشی در خیابان‌ها تلاش خود را برای برهم زدن نتیجه‌ی انتخابات علنی کردند، در سال‌های دیگر هم بعضی درصدد شکستن آراء ملت بودند اما اینجانب ایستادم و تأکید کردم نتیجه‌ی انتخابات هر چه باشد، باید محقق شود.
تا حالا از خود پرسیده اید این بعضی چه کسانی بودند ؟ مثلا شهردار بجنورد یا فرماندار ملایر که نمی‌تواند باشد ؟ پس چه کسانی بوده و هستند ؟
