بچه کجایی؟
گشت و گذاری در فضای حقیقی و مجازی و مشاهده ظاهر و افکار برخی اشخاص از مرد و زن گرفته تا بزرگ و کوچک در این دو فضا، مشخص می شود که بسیاری از مردم تحت تاثیر فضای تبلیغاتی حاکم بر جامعه جهانی، فراموش کرده اند که فرزند آدم ابوالبشری هستند که بخاطر ترک اولی از بهشت بر زمین هبوط کرد، تا چند روزه دنیا در دنیا امتحان شوند و طبق قانون کلی رجوع (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُون)[1] بزودی باید رحل سفر ببندد و آماده سفر آخرت شود. و نتیجه عملکرد خود را در آخرت مشاهده کنند.
زنانی با چهره و لباسهای کذائی و مردانی بدتر از آنان نشان این دارد که اینها فرزندان دنیا هستند، که دل در گرو آن دارند ولی غافل از اینکه این عروس هزار داماد (دنیا) اگر قرار بود به آدمی زاد وفا کند، همان به نیاکان اینها وفا می کرد، و افراد جامعه آن قدر زیاد می شدند که نوبت به اینها نمی رسید که وارد دنیا شوند.
لذاست که
امیر المومنین علیه السلام در خطبه 42 نهج البلاغه می فرماید :
«وَ إِنَّ الدُّنْیَا قَدْ وَلَّتْ حَذَّاءَ فَلَمْ یَبْقَ مِنْهَا إِلَّا صُبَابَةٌ
کَصُبَابَةِ الْإِنَاءِ اصْطَبَّهَا صَابُّهَا أَلَا وَ إِنَّ الْآخِرَةَ قَدْ
أَقْبَلَتْ وَ لِکُلٍّ مِنْهُمَا بَنُونَ فَکُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الْآخِرَةِ وَ
لَا تَکُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الدُّنْیَا فَإِنَّ کُلَّ وَلَدٍ سَیُلْحَقُ [بِأُمِّهِ]
بِأَبِیهِ یَوْمَ الْقِیَامَة»
یعنی: بدانید که دنیا به سرعت از شما روى گردانده، و از آن جز ته ماندهاى که کسى آن‌را در کاسه باقى نهاده باشد نمانده. و آگاه باشید که آخرت روى نموده است، و براى هر یک از دنیا و آخرت فرزندانى است. شما از فرزندان آخرت باشید، نه از فرزندان دنیا؛ زیرا هر فردى در آخرت به پدرش ملحق می‌شود.
طبق فرمایش حضرت دنیا و آخرت دارای فرزندانی هستند، که باید از فرزندان آخرت بود، چه اینکه بخواهیم یا نخواهیم، موحد باشیم یا مشرک، مسلمان باشیم یا یهودی، تاتار باشیم یا ترک باید بزودی برگردیم به همانجائی که از آن آمدیم.
حضرت در ادامه می فرماید: از فرزندان دنیا نباشید، زیرا هر فرزندی در آخر کار به والدینش ملحق می شود. پس کسی که فرزند دنیا بوده وقتی وارد آخرت که می شود، در آنجا غریب خواهد،
غربت در عالمی بی انتها مثل آخرت - که آشنایی مثل حضرت علی علیه السلام از هولناکی عالم آخرت به خدا پناه می برد - چگونه خواهد بود؟؟؟ آنجا که می فرماید:
«یا عباد الله ما بعد الموت لمن لا یغفر له أشد من الموت القبر فاحذروا ضیقه و ضنکه و ظلمته و غربته إن القبر یقول کل یوم أنا بیت الغربة أنا بیت التراب أنا بیت الوحشة أنا بیت الدود و الهوام و القبر روضة من ریاض الجنة أو حفرة من حفر النار...
یعنی :«ای بندگان خدا بعد از مرگ آمرزیده نشدن شدید تر از(خود) مرگ است از قبر و تنگی، تاریکی، و غربت آن برحذر باشید، همانا قبر در هر روز می‌گوید: من خانه غربتم، من خانه وحشتم، من خانه کرم هستم. قبر یا باغی از باغهای بهشت و یا گودالی از گودالهای آتش است[2] .
لذاست که شاید موقع آن رسیده باشد که از خودمان بپرسیم بچه کجائیم؟ دنیا یا آخرت
