اینکه گفته می شود امام حسین علیه السلام در کربلا پیروز شد، در حالی که آنچه ما می بینیم، شهادت، اسارت، و قطعه قطعه شدن بدن است،
و یا اینکه شبهاتی مطرح می‌شود مبنی بر اینکه خیلی از این سختی ها مثل عطش و تشنگی براحتی با یک معجزه کوچک توسط حضرت اباعبدالله قابل رفع بود، و شبهاتی از این دست که برای روشن شدن این زوایای بظاهر پنهان بر آن شدیم مقاله ای را تحت عنوان شکست شیطان در کربلا مطرح نماییم .
قبل از ورود به اصل بحث نیازمند طرح چند مقدمه هستیم
مقدمه اول: این
کره زمینی که روی آن زندگی می کنیم یک گوشه میکروسکوپی بسیار کوچک از عالم مادی
است.
و جالب تر اینکه این عالم مادی به این وسعت یک ذره کوچکی است که در مقابل عالم
ملکوت است .
طبق فرمایش امیر المومنین علیه السلام در خطبه اشباح همه آسمانها پر است از فرشته بطوری که به اندازه مساحت پوست یک حیوان ، آسمانها خالی از فرشته نیست [1].
حال این فرشتگان و ملائک واقعا برای چه تسبیح خداوند می کنند، درحالی که خداوند بی نیاز از تسبیحشان است ، و یا اینکه این همه فرشته برای چه خلق کرده، بحث دیگری است.
مقدمه دوم : جنگ اصلی در عالم بین دو نفر است حضرت محمد صلی الله علیه و آله و شیطان لعنت الله علیه .
اما رسول الله صلی الله علیه و آله :
ایشان، بالاترین موجود عالم امکان هستند، که به
عنوان نماینده خداوند وظیفه اش هدایت بشر به سمت رحمت الهی است.
که طبق حدیث قدسی فی الواقع خلقت عالم به خاطر پیامبر (ص) بوده، در کتاب بحار الانوار آمده
: لَوْلَاکَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلَاک[2]
یعنی ای پیامبر اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی
کردم.
اما قضیه شیطان
برای روشن شدن قضیه شیطان، ابتدائا باید گفت: بعضی ها دارای روح بزرگواراند مثل انبیاء و اولیاء لکن برخی هستند که روح بزرگی دارند اما بزرگوار نیستند.
مثلا صدام یا هیتلر دارای روح بزرگ بودند، اما
بزگوار نبودند, توضیح بیشتر اینکه:
اگر پیش ما یک گوسفند را سر ببرند متاثر می شویم، در حالی که صدام باعث
کشته شدن 1300000نفر از دو کشور ایران و عراق شد، بطوری که اگر هر شخص دارای 4
لیتر خون هم باشد، این شخص منجر به ریخته شدن
حدودا 5 میلیون و 200هزار لیتر خون شده، یعنی دریاچه ای از خون!!! که می شود در آن
قایق سواری کرد. خوب این کار روح بزرگی می خواهد.
شیطان و تکبر در محضر الهی
شیطان هم دارای روح بزرگی بود، آن هم بسیار بزرگتر از روح صدام و هیتلر... زیرا سرپیچی کردن از امر خدا آن هم در محضر خداوند، خیلی روح بزرگی می خواهد.
در آیه 34 سوره بقره می خوانیم: «وَ إِذْ
قُلْنا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى وَ
اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرینَ»
ترجمه:و چون فرشتگان را فرمودیم: «براى آدم سجده کنید»، پس بجز ابلیس- که سر باز زد و کبر ورزید و از کافران شد- [همه] به سجده درافتادند
استکبار و کبر در محضر خداوند، خیلی روح بزرگی می خواهد، بطوری که امثال صدام و فرعون و نرون در مقابل شیطان اصلا چیزی محسوب نمی شوند. زیرا کار هر کسی که در محظر خداوند عرض اندام کند.
شیطان مترود از درگاه الهی, عامل همه بدبختی اش را انسان می دید, لذا با روح گستاخ و بزرگش کینه انسان را در دل گرفت, و از خداوند فرصت انتقام خواست
«قالَ رَبِّ بِما أَغْوَیْتَنی لَأُزَیِّنَنَّ
لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعینَ»[3]
یعنی: گفت: «پروردگارا، به سبب آنکه مرا گمراه ساختى، من [هم گناهانشان را] در زمین
برایشان مىآرایم و همه را گمراه خواهم ساخت
حضور شیطان در صحنه کربلا
در طول زندگی بشر هم که خیلی دیدیم که شیطان همیشه در صدد اغوای بشر بوده و هست. اما داستان کربلا هم برای انس و هم برای جن و هم برای شیطان یک صحنه بسیار حساسی بود.
طبق رویات وارده از حضرت آدم علیه السلام تا حضرت خاتم و حتی خود سید الشهداء می دانستند که در کربلا چه اتفاقی خواهد افتاد و همه می دانستند که از پیروزی ظاهری خبری نیست، و ظاهرا شیطان هم از این قضیه بی خبر نبوده.
رویارویی رسول الله (ص) و شیطان لعنت الله علیه در صحنه عاشورا
در صحنه عاشورا هم خود رسول الله صلی الله علیه و آله حضور داشت و هم شیطان، و با اینکه می دانستند امام شهید خواهد شد ، ولی هر دو باز هم منتظر بودند که ببینند چه کسی پیروز خواهد شد، لذا از اینجا معلوم می شود ، کل داستان پیروزی غیر از چیزی است که ما در ذهن داریم .
ملاک شکست و پیروزی در صحنه کربلا
در صحنه عاشورا کسی منتظر این نبود که امام
حسین در جنگ پیروز می شود یا نه. بلکه هر دو طرف( جبهه حق و جبهه باطل) داشتند
میزان استقامت اباعبدالله را امتحان می کردند.
بالاخره امام حسین علیه السلام هم انسان بود، مگر در مورد جدش رسول الله صلی الله علیه و‌اله نداریم که در آیه 110 سوره کهف میفرماید: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى إِلَیَّ»
تازه قلب امام معصوم علیه السلام بسیار حساس تر از یک انسان عادی است ، مگر از جدش امیر المومنین نقل نشده که نسبت به یکی از یارانش به نام رمیله فرمودند:[4] ای رمیله! هیچ مؤمنی بیمار نمی شود مگر اینکه ما هم به خاطر بیماری او بیمار می شویم، و غمگین نمی شود مگر اینکه ما هم در غم او غمگین می شویم.
تلاش شیطان در عدم قبولی اباعبدالله با نمره 20
شیطان انتظار نداشت که امام حسین علیه السلام نعوذبالله در کربلا کفر بگوید، یا نعوذبالله صحنه را خالی کند، شیطان منتظر یک آخ از امام حسین علیه السلام بود، یا حد اقل یک بی تابی کوچک هم برای شیطان کافی بود، یا اینکه منتظر بود حضرت ولو با یک معجزه مثلا تهیه آب از عطش خود و اطرافیان بکاهد، زیرا او می خواست حضرت با نمره 20 قبول نشود.
اگر یاران اباعبدالله یک بار شهید شدند حضرت 72 بار شهید شد، بالای سر هر پیکری که حاضر می‌شد به اندازه فراق روح از جان فشار بر حضرت وارد می‌شد، شهادت بنی هاشم، علمدارش ،عطش و آتش و شش ماهه... ،نتوانست ذره ای در توکل و صبر حضرت رخنه ایجاد کند،
لذا تنها صحنه جنایات جنایتکاران اموی باعث ماندگاری این حادثه نشد وگرنه در طول تاریخ جنایت کم نبوده . میانمار،یمن، فلسطین ، آفریقا ،جنایات منافقین ، داعش .... صحنه هایی هولناکتر از عاشورا نباشد کمتر نیست.
آری او فریاد العطش دختر سه ساله را شنید، او صدای جگر سوز شش ماهه را شنید ولی حداقل به اعجاز امامت می توانست کاری کند که خاک زیرپا تبدیل به آب شود ، او حتی این کار ها هم نکرد.
امام حسین علیه السلام وزنه ای را بالا برد که در اولین و آخرین مادری چنین فرزندی به دنیا نیاورده که بتواند یک هزارم کار حسین بن علی را انجام دهد.
بهت ملائکه از کار اباعبدالله
حسین بن علی با توکل بر خدا و اخلاص استقامتی
از خود نشان داد ملائکه عالم را به تعجب واداشت، در زیارت ناحیه مقدسه می خوانیم :
«وَ قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِکَ
مَلَائِکَةُ السَّمَاوَات»
آری حسین بن علی آبروی انسانها را خرید،
همان ملائکه ای که در خلقت انسان به خداوند اعتراض کردند که انسانی که خونریزی می
کند را برای چه آفریدی؟
«وَ إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلیفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فیها مَنْ یُفْسِدُ فیها وَ یَسْفِکُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَ نُقَدِّسُ لَکَ قالَ إِنِّی أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ» بقره آیه 30
آری ملائکه ای که به خلقت آدم اعتراض کردند، وقتی صحنه عاشورا دیدند ، انگشت به دهان ماندند و خجالت کشیدند
نیتجه آنکه: رمز ماندگاری حادثه کربلا نه به خاطر بازوهای آنچنانی قهرمانان کربلا و حتی نه به خاطر شجاعت و ایثار بلکه به خاطر اتصال قهرمانان این حادثه به منبع لایزال الهی است که با زیر پاگذاشتن امیال نفسانی به درجه‌ای از اخلاص و توکل رسیدند، که عصر عاشورا پیامبر صلی الله علیه و آله با دلی حزین و جگری سوخته اما روی سفید صحنه کربلا را ترک کرد.
ولی شیطان با روی سیاه تر از همیشه دوباره دماغش جلوی اول شخص عالم یعنی خاتم الانبیاء به زمین مالیده شد.
[1] در طبقات آسمان [ حتّى باندازه ] محلّ پوستى نیست مگر اینکه فرشته اى بر آن در حال سجده است یا فرشته اى در حال سیر و حرکت سریع [ در انجام دستور الهى ] . آن فرشتگان با امتداد طولانى اطاعت پروردگارشان بر علم خود مى افزایند و به عزّت عظمت خداوندى در دل آنان افزوده مى شود .
[2] بحار الانوار ج 16 ص 406
[3] آیه 39 الحجر
[4] بحار الانوار ج 26 ص 141
